Qualesammarco, Nr. 0 del Maggio 2008
La Sorda
di Antonio Villani
Abburretata int la mantella
Jescie prest la matina.
E prima che sona lu prime ‘ntocc
Sta ggià derete la porta la chiesa.
Trascie, mett la mana int l’acqua santa
E ce fa lu segn la croce.
Ci’assetta nnanz nnanz
Tira fore lu resarje, e ce mett a sgracenà.
Gesù, Gesepp e Marija
Facite sta bbona a me
E alla mugghiera de guidd’ome
Che ji chiame marite.
Jescie mpossa cull’acqua santa
Ciappappeleja int la mantella
E madonna che fridd fa.
Pare propreja che adda nevecà.
Culli chianedd fatt dallu scarpare
Int la strada ce sent nu remore
Che ie come se passass
Nu sciarabà cullu cavadd.
La sì, mo ce retira. Aprite la purtedda
E facite post allu vrasciere.
Ci’assetta, e ce javeza la tunacedda.
Li parent stann fridd.
Come pigghia chelore ce mett arraccuntà.
- Madonna, don Cà, quant la ditta bella.
Cudda voce. Sembrava nu resciegnole
Appena che jescie lu sole.
Sape dice, sape dice don Cà.
- E tu! S’annusulà. Sule quann diche ji.
Uagliò. Stireme la camiscia, e damm cent lire.
Ntann sì sorda. Peje de na campana.